ديگران را در وحشت خودمان شريك نكنيم
پيام پشت پيام. چند نفر در وايبر مي گويند كه لبنيات پرچرب نخريد. از آن طرف همه كارخانه هاي توليد لبنيات مرتب اسمس مي زنند كه شير و ماست و پنيرهاي شركت ما بسيار هم سالم است و اصلا هم روغن پالم ندارند. يك پيام در واتس اپ مي گويد كه پنير پيتزاي فلان شركت توليدي را استفاده نكنيد. دوباره در وايبر كسي پيام ميگذارد به نقل از يك مسئول كه خيلي خودش را مسئول مي داند گفته است قند مصرف نكنيد به اين دليل كه كارخانه ها براي سفيد كردن قند فلان ماده سمي را به كار مي برند. يكي ديگر يك پيام با تيتر فوري مي گذارد كه خرما را قبل از شستن حتما بشوييد چون پرنده هايي روي نخل هاي خرما مي نشينند كه حامل ويروس هاي كشنده اي هستند. هنوز گيج و سردرگمي بين اين پيام ها كه يك ويديوي كوتاهي از كيفيت آب اشاميدني تهران به دستت مي رسد. يك آقاي جوان شيرآب آشپزخانه را در ليوان مي ريزد و با يك دستگاه الكتروليز مولوكل هاي آب را در چند دقيقه تجزيه مي كند و لجن هاي فاضلابي كه روي آب مي آيد را به ما نشان مي دهد. يك ويديوي ديگر هم هست كه يك كالباس از يك شركت معروف را باز مي كند و كرم هايي كه درون كالباس وول مي خورند را به مخاطب نشان مي دهد. همان شب تلويزيون هم يك برنامه مستند از كيفيت پايين مواد اوليه بعضي از رستوران ها و فست فودها برايمان پخش ميكند. در اين برنامه آقاي جواد هاشمي و چند فوتباليست به ما مي گويند كه فست فود نخوريد و به جايش قورمه سبزي بخوريد. نمي دانم اين پيام هايي كه در وايبر و واتس اپ و شبكه هاي مجازي دست به دست مي شود چقدر مستند هستند. نمي دانم چقدر درست است. معلوم نيست از كجا و به نقل از چه كسي يا كساني دارد توليد مي شود. اما هر چه هست دارد آرامش ما را مي گيرد. بالاخره اين خبرها يا بايد تاييد بشود يا بايد تكذيب شود. رها كردن مردم در ميان اين همه پيام ناگوار و استرس زا كار خوبي نيست. اما اي كاش خود ما هم در اين ميان كمي فكر كنيم كه آيا بازنشر مدام و پي در پي اين پيام ها كمكي به اصل ماجرا مي كند؟ آيا اين پيام ها يي كه بلافاصله بعد از خواندن آن ها را كپي مي كنيم مستند هستند؟ آيا اصلا صحت دارند؟ آيا نقل قول آن ها درست است؟ آيا غير از اين است كه با اين كار بيشتر از اينكه فايده اي به يكديگر برسانيم، ديگران را در وحشت خودمان شريك مي كنيم؟
منتشر شده در همشهري دو/ ۲۷ مرداد